Gedachte

Zoals de filosoof een probleem bevraagt en geen antwoord behoeft van anderen, maar zelf redenerend en reflecterend op zoek gaat naar mogelijke denkpistes, antwoorden of uitweidingen, zo ontdekt de lezende dichter in zijn zelf geschreven gedicht bijwijlen een andere ambiance, een nieuwe suggestieve invulling, een nog niet bewust aanwezige ervaring.
Lettervreten en betekenis scheppen zijn in de eerste plaats immanente processen. ‘Je est une autre’ is de normale zijnstoestand van reflecterende mensen.

 

Verpeutering

Het is niet de eerste keer dat ik het zeg: stop met de term ‘verkleutering’ te gebruiken in pejoratieve zin. Weinig volwassenen hebben de ingesteldheid van kleuters: steeds maar doorvragen; verwonderd zijn in grote en kleine dingen; een continue stroom van aha-erlebnissen; een wegsmeltende eerlijkheid en een ontembare energie.
Gebruik dan liever de term verpeutering. Peuters noemen een voorbij waggelend vierpotig blaffend wezen ‘hond’ zonder te beseffen dat ze met taal bezig zijn. Noch wetende dat het een dier is. Menig gelovige volwassene benoemt fenomenen als door god of allah gecreëerd, zonder besef van de ware aard van die dingen. Verpeutering is het na-apen zonder eigen kritische reflectie noch zich bewust zijn van de gebruikte methodiek. Verpeutering is orde scheppen zonder zelf te reflecteren, vragen te stellen, te spitten. Het is een ingebouwde drug die het leven makkelijker maakt maar jezelf tot speelbal van manipulerende medemensen. Verpeutering is de bron van alle framing.

 

Letterseductie

Op welbespraakte wijze
Tongzoenen hun klinkers
& sluiten medeklinkers
Een amoureuze accolade.

Beelden boetserend
Versnijden ze tijd
Vermijden nijd
& slikken achterdocht weer in.

Tussen punt en pint
Plaatsen ze de komma
Die de vraag die niet gesteld werd
Van antwoord dient.