Inkt

-Papa, waarom hou jij van wielrennen?
-Omdat het de enige momenten zijn waarop velen een begrip horen dat een ode is aan de vulpen.
-Heu…?
-Een coureur die een demarrage plaatst, verschiet een cartouche.
-Ja…
-En dus heeft hij minder inkt over om nog mee de pointe van het verhaal te schrijven.
-Dus zou men veel meer literair jargon moeten aanwenden in de sport?
-Voilà. Met één pennentrek legt een trainer de strategie van zijn ploeg vast.
-En de verliezers?
-Die zouden het liefst een tintenkiller willen gebruiken om hun prestaties weg te vagen.
-Is dat nodig?
-Strik genomen zeker niet. Elke onaffe daad is als een brouillon. Ze bevat immanente schoonheid. Meer zelfs: ze is een aanklacht tegen het té afgelikte verhaal.
-Dus inktvlekken in de sport… zijn geen aantasting van het blazoen?
-Integendeel. Ze bevatten sporen van authentiek zweet. Een auteur houdt ze bij in zijn schriftje. De dichter koestert ze want jaren later kunnen ze inspireren.