The Kings speech

BDW of Albert? Vergelijken met jaren 30 (en vooral -mag het even- de verschillen beklemtonen)? Ach, wat een steriele”discussie” vol ingetoomde emoties.
En het is nochtans erg eenvoudig. Democratische instellingen die regionaal of nationaal ageren maar niet in staat zijn supranationale oplossingen uit te werken, veroorzaken frustratie en ongeloof. En zijn dus passé. Dicht bij de burger staan om praktische administratieve aangelegenheden te regelen is een zaak; de economie dusdanig hervormen dat men een humaan bestaan kan vrijwaren, kan enkel nog op wereldvlak.

Bevolkingsgroepen die laag geschoold zijn, willen zekerheid en krijgen het tegenovergestelde. Zij zijn de (heterogene) groep die opgevangen en “bespeeld” moet worden, zo niet worden ze overgeleverd aan populisten. En je kan hen geen ongelijk geven. Want als de centrumpolitici (de beschaafde kaste) geen oplossingen kunnen aanreiken, waarom dan niet -als laaggeschoolde- geloof hechten (geloof, dus een laatste strohalm grijpen) aan zij die simplistisch uit de hoek komen.

Weimar (een republiek, dit ter zijde) slaagde er niet in een antwoord te formuleren op de crisis. Daar begint het probleem en dat moet in de kiem aangepakt worden. Obama toonde hoe dit kan: deur aan deur. Vragen aan de laaggeschoolden wat hun probleem is. En oplossingen aanreiken of minstens begrip vragen. Hen verplichten gebruik te maken van hun rechten (die ze vaak niet eens kennen) en hen verplichten gebruik te maken van de opportunities.

Gramsci herlezen en de hegemonie-strategie van BDW en Annemans doorprikken mag ook, maar je kan hen beter roepende in de woestijn laten worden.

O ja, en dan is er nog iets: de geschoolde burger als individualist en -o paradox- het gebrek aan individualisering bij de hoger geschoolden. Het Ego dat zichzelf een ‘Ik’ toedicht maar wezenlijk niks anders is dan een koker volgepropte mainstream gedachten; geplukt uit de betere chique media en bon-ton quotes. Een mix van gastropornografie, filodelicatesses en massage-ethiek. De zelfgenoegzame verzuchting naar een serene decadentie als opperste levensdoel. Daarmee kan je het orkest op de Titanic een publiek geven. Maar de ijsschots is op drift, en ook als ze tijdig smelt zal de middenklasse het water aan de lippen ervaren.

Best dus maar belletje trek gaan doen in die achtergestelde wijken. Vergeet je iPad niet en trek je Lidl-outfit aan.