Op aarde
razen de rupsen
ronken grashalmen
en roffelen paddenstoelen.
In het licht
van de duisternis
fluisteren woorden
zich tot een gedicht.
Op aarde
razen de rupsen
ronken grashalmen
en roffelen paddenstoelen.
In het licht
van de duisternis
fluisteren woorden
zich tot een gedicht.
Niel Mertens op Wensen | |
Kevin op Piet | |
Stijn Vanclooster op Angst | |
Joannes Késenne op Vlaming? | |
zara op Hoop |
sylvain
25 september 2010 at 2:34 pm
Echte stilte ontstaat vanuit het verweven van woorden in een flits van begrip: dit vertolkt dit gedicht en dit is de essentie van poëzie. Met dank.
yilli
25 september 2010 at 4:49 pm
@Sylvain: dank voor je reactie. En ja, ik denk inderaad dat poëzie een flits van begrip is. Met ruimte voor de lezer…