Ecce Homo

Ben een dag eerder teruggekeerd uit Duitsland waar ik de ontgoochelende tentoonstellingen van Münster (om de 10 jaar) en Kassel (vijfjaarlijks) bezocht. Net op tijd terug om Albert en Filip bij te staan in het redden van een onvolgroeid gemeenschapsgevoel, n.l. het Belg-zijn. (Impliciet werd het lot van België overigens bezegeld door de Vrede van Münster, maar daar valt vandaag niet veel van te merken in deze voor fietsers en voetgangers zeer leefbare stad).

Het is allemaal de fout van Filips II van Spanje die Antwerpen torpedeerde van rijkste naar een van de middelmatigste Europese steden en meteen voor het opsplitsen zorgde van de Nederlanden. Daardoor werd het immers mogelijk om uit het niets België op te richten in 1830, als bufferstaat tussen de grote Naties uit die tijd. Zonder het katholieke fanatisme zou er geen extreem calvinistisch Holland zijn geweest en ook geen België en ook geen Egmontpact en ook geen communautaire patstellingen anno 2007.

Leterme zit met een probleem: kan hij nog langer supporter van het Waalse Standard-Luik zijn? Voorlopig hebben ze beide gemeen dat ze winnaars zijn. Voorlopig…
Vandaar dat verleden weekend Reynders en Di Rupo naar Sclessin trokken om er –à la Berlusconi met zijn Milan- te laten zien aan het Waalse volk dat ze achter een winnende ploeg staan en dat hun kiezers dus fier mogen zijn.

Leterme was in geen velden te bespeuren. Durfde hij niet gaan…? Of vindt hij Hertoginnedal zo tof?

Maar een schitterende docu op RTBF (ja ja, ze doen het toch maar) die ons liet binnengluren in Zwitserland (nog zo’n ministaatje met een bekrompen (soms racistische) mentaliteit en diverse taalgemeenschappen) maakte me duidelijk: België is om zeep.

De Zwitsers die hun “dialect” spreken (nee, geen variante van het Hoogduits maar een volwaardige eigen taal) hebben besloten in bepaalde kantons het Engels en niet langer het Frans als verplichte tweede taal op te leggen. Alsof dus de Vlamingen zouden zeggen: enkel nog Engels onderwijzen in de scholen.
De Franssprekende Zwitsers (numeriek een minderheid) vragen zich nu af of het nog nuttig is om het Beschaafd Duits (sowieso wagen ze zich niet aan het “Zwitsers”) als tweede taal te behouden in hun scholen. Beter misschien overschakelen naar het Engels?

Passen we dit toe op Belgenland, dan gaat de regel: je moet minstens de taal van je buur ook kennen, niet langer op en verzeilen we dra in een situatie waar bij de vorming van de vierde regering onder Filip I (na het overlijden van Albert II) een Waal en een Vlaming in het… Engels met elkaar converseren.

Ik begin sterk te twijfelen (Geert van Istendael moet het me niet kwalijk nemen) of het nog de moeite loont dit land samen te houden wanneer amper enkele honderden intellectuelen de moeite doen om elkaars cultuur (en media) permanent uit te pluizen.
Maar ik weiger ook een onafhankelijk Vlaanderen te promoten want niets is zo bekrompen (en dus cultuurarm) als een eentalige Vlaming!

Dus promoot ik de Groot-Nederlandse gedachte. Dan krijgen die Vlamingen die nooit een andere taal horen, toch een mini-cultuurschok voorgeschoteld, n.l. die van de rad-van-tong zijnde Ollander. Maar dan moeten Nederlandse en Vlaamse zenders best ophouden elkanders taal als een vreemde taal aan te zien en ze daarom op de buis te ondertitelen.
Meer zelfs, ik geef de programmamakers openlijk de raad: maak wat meer programma’s samen.

Ik vrees dat wanneer ze in de toekomst in het diepe Vlaanderen nog enkel beroepshalve wat Engels willen brabbelen en zich allesbehalve wensen te verdiepen in de cultuur die zich van een andere taal bedient, we snel opgezadeld zitten met eentalige romantici die vendelzwaaien méér dan een sport vinden.
Meertaligheid is een natuurlijke dam tegen isolationisme en culturele stagnatie!
Als je 150 tv-zenders, alle kranten uit de hele wereld online en duizenden blogs en discussiefora kan uitpluizen… dan ben je veel meer dan een Vlaming, Waal of Brusselaar.

Maar laat ik eerlijk zijn: ik ben sedert mijn 20^ste ondergedompeld in de Franstalige gemeenschap en heb dus zelf geen behoefte om me druk te maken over Albert, Filip of Yves.

Boeiender voedsel voor een mens zijn geest is bijvoorbeeld het besef dat het leven misschien begon als panspermia, vanop een komeet tot bij ons gekatapulteerd. En op die komeet is het vanzelf ontstaan uit stof dat een elektrische stoot kreeg en zo een DNA-molecule vormde.
En dan verder evolueerde tot wat we nu kennen, met onszelf als het beste dat de aarde heeft laten opborrelen.

Heeft al dat geborrel misschien geleid tot het alcoholprobleem dat vele mensen de das omdoet?

Vandaar dat God op het matje werd geroepen bij zijn Mama? Zij weet dat het niet goed gaat met dit planeetje sedert de homo sapiens er zijn stempel op wil drukken. En omdat God van zijn Mams dit zonnestelsel onder zijn hoede kreeg, werd het dus tijd dat hij een bilan opmaakte en dat presenteerde.

En dat ging als volgt:

Mama: Wat heb je daar onder je arm, zoon?
God: Eén van mijn ballen, mams.
Mama: Een blauwe bal. Mooi. Heb je daar mee geoefend?
God: Een beetje. Ik heb er een komeetje op losgelaten en er is één en ander beginnen leven.
Mama: Leven schenken is geen spel. Je hebt toch alles onder controle?
God: Ja ja.
Mama: Kun je de dampkring stabiel houden?
God: Ca va.
Mama: Beseffen ze al iets over zichzelf?
God: Ja, er zijn van die rechtoplopende dingetjes die in staat zijn met mekaar te communiceren en ze beseffen dat ze aan het communiceren zijn.
Mama: Uit welke materie zijn die dingen opgebouwd?
God: Net als wij uit cellen en aminozuren.
Mama: Maar God, dat is door je broers en zussen ook al uitgeprobeerd in hun galaxies. En dat is zo dikwijls mislukt.
God: Ma, bij mij is het wel gelukt. En trouwens, ik vond niks anders om ze mee te bouwen.
Mama: En zijn ze in evenwicht?
God: Ja, daar heb ik ze de liefde voor laten ontdekken.
Mama: En hormonen?
God: Heu… ja, die hebben ze ook.
Mama: Dat gaat niet lukken, hé. Als je ze testosteron geeft, dan gaan ze competitief worden. Je weet wat er met uw jongste broer gebeurd is…
God: Ma, ik heb ze liefde gegeven.
Mama: En verliefdheid?
God: Ja.
Mama: Dat gaat niet samen, jongen. Testosteron en verliefdheid dat leidt tot heel veel verdriet.
God: Ze erg is dat ook weer niet. Dan hebben ze iets om over te communiceren.
Mama: Luister God, ik heb uw oudste broer gevraagd om ook eens naar uw planeet te kijken… hij wist me te zeggen dat hij niet welkom was. Volgens die rechtoplopende dingen bestaat uw broer niet eens!
God: Maar dat is toch veel te ingewikkeld voor hen… een wereld met zoveel goden.
Mama: Jij hebt hen dus doen geloven in dat verhaaltje van 1 God die iemand stuurt om alles uit te leggen.
God: Wat had ik anders kunnen doen? Ze begonnen in zowat alles wat ze zagen een God te zien. Mijn zussen en broers brachten hen in de war, ma. Dus heb ik tegen een groep gezegd dat ik een kerel met een lange baard heb gestuurd die zogezegd aan een kruis is opgehangen en aan een ander groep heb ik verteld dat ik een kerel heb gestuurd die elke dag vijf keer op zijn knieën gaat zitten om te bidden.
Mama: En is het nu beter? Vroeger konden ze elk hun goden hebben, nu vechten ze om te zgegen dat alleen hun god de juiste is.
God: Ze zijn van mij, hé.
Mama: Ze vernietigen mekaar!
God: Ik heb hen een moraal gegeven en hen laten denken in goed en kwaad.
Mama: Ze zijn niet dom, hé. Ze zeggen gewoon dat zij het goede zijn, en de andere het slechte. En ze gaan verder met mekaar te beduvelen.
God: Bah, ze zijn toch met genoeg.
Mama: Erger, ze zijn met teveel! Ze weten niet van ophouden met zich te verplaatsen en te produceren. Ze pompen alles uit de bodem om toch maar zo comfortabel mogelijk te leven. Wat ga je daar aan doen?
God: Weet niet. Als het slecht afloopt, dan begin ik wel ergens anders opnieuw. Ik heb nog veel ballen over.
Mama: Nee, je gaat niet ergens anders opnieuw beginnen. Dit was de laatste bal die ik door jullie laat verknoeien.
God: Maar er zijn er toch genoeg…
Mama: Ja, maar ik ben te oud geworden om steeds maar weer van nul opnieuw te beginnen. Dus zorg ervoor dat je schepping zichzelf onder controle houdt. Anders…
God: Laat maar, ma. Ik weet wat me anders te wachten staat…

Met zijn blauwe bal onder de arm verliet God de loft van zijn mams. Zijn speelgoedje ging hem afgenomen worden. Tenzij hij met een sluwe zet het tij nog kon keren…

Hij vroeg zich af wat het zou geven moest hij plots de maan met een vingertik uit haar baan duwen en rakelings langs de aarde laten passeren. Net wanneer het Amerikaanse continent ontwaakt.
Of hij kon met een rietje de resterende oliebronnen opzuigen. En her en der wat meer wind zetten.

Molenwiekend zette God zijn weg verder. En stak een nicotinekauwgum in zijn mond. Ja, hij had de homo sapiens ook dit geheime wapen meegegeven. Nicotine heeft immers een positieve invloed op de hersentransmissie. Het doet de axonen optimaler werken waardoor dementie afgeremd wordt.

God slikt zo’n zeven pakjes per dag.

En dat alles doet hij in afwachting van de clash tussen onze galaxie en de Andromedanevel. Vergelijkbaar met die vier sterrenstelsels die men heeft kunnen waarnemen terwijl ze met mekaar botsten.

Dat we dit allemaal kunnen meemaken…en beseffen. Leuteren over Hertoginnedal is er niks tegen!

Lees ook de Spindoctoringlessen voor Y. Leterme en L’Onion fait la farce.